2022 augustus

Bezoek aan Anna Home

Het is veel leuker om ook eens van anderen te horen wat Anna Home nou precies is dan altijd van mij. En nu is er die kans: in juli gingen elf mensen naar het huis en genoten daarvan. Lees maar hieronder. De brief is wel extra lang geworden, ik hoop dat je het vol kunt houden om hem uit te lezen.

Twee van hen, Rob en Mirthe, gingen mee om te zien of zij het studiefonds gaan overnemen, het fonds waaruit we de studies aan een universiteit in Ulaanbaatar betalen. En dat gaan ze doen! Ze brengen veel nieuwe plannen in en ze gaan die vanaf 2023 uitvoeren. Ook zij schreven zelf een stukje van deze nieuwsbrief.

Gewone mededelingen

Voordat u verder kunt, eerst nog wat “gewone” mededelingen.

Na ruim twee jaar gaat Ankhzaya terug naar haar moeder die haar leven weer op orde heeft.

.

.

.

De zus en broer Surenchimeg en Surenjaw hebben ruim twee jaar in Anna Home gewoond. Hun moeder heeft te veel problemen om hen te kunnen opvoeden, maar hun grootmoeder wilde hen in haar huis hebben. Anna Home wilde dat liever niet, maar de rechter heeft hen aan haar toegewezen.

.

Enkhtsetseg werd in juli 18 en is bij haar tante gaan wonen. Haar tweelingzus blijft bij ons en wil volgend jaar Mongoolse taal gaan studeren.

Eind juli gingen ze allemaal op kamp, voor drie dagen maar dit jaar, omdat het geld op was. Ze hebben veel spelletjes gedaan, maar er was ook een heel serieus deel: directeur Otgontengerbat van een lokale organisatie heeft verteld over onderlinge verhoudingen, karakter en samenwonen.

Dat het geld een probleem is hebben wij ook gemerkt. De inflatie is hoog, de grens met China is al twee jaar dicht en daar kwam veel vandaan. We hebben dan ook besloten om bij wijze van noodmaatregel het budget 2022 met 20% (!) te verhogen. Later kijken we naar 2023. Dit is onvermijdelijk, maar het betekent wel dat we meer geld zullen moeten vinden, in Nederland en in Mongolië.

En dan nu eindelijk de verhalen van de bezoekers en Boldsaikhan. Ze komen allen in hun eigen bewoordingen aan de beurt.

Bezoek aan ons huis

Maarten en zijn team konden de afgelopen twee jaar niet naar ons toe vanwege het Covid 19-virus, maar dit jaar kwamen ze in juli 2022 naar Anna Home en vanuit Nederland waren ze 7 dagen in Choibalsan, ze kwamen met 11 mensen op bezoek in Anna Home. We brachten een paar dagen door met warme gevoelens. Op de eerste dag stonden we vroeg op en gingen we naar de paardenraces kijken en naar de openingsceremonie van het Naadam festival in het stadion. Daar waren ook de worstelwedstrijden en het boogschieten. We aten khuushuur samen met de kinderen en genoten van veel interessante dingen. Onze gasten die uit Nederland kwamen, gaven de kinderen veel leuke cadeaus, daarnaast gaven ze tekenlessen aan de kinderen en maakten ze kennis met de activiteiten in Anna Home met kinderen. Ook ontmoetten de vader en dochter de nieuwe studenten en spraken ze met hen, deelden hun mening en spraken met mij over hoe ze hen in de toekomst kunnen ondersteunen en hoe we kunnen samenwerken voor universiteitsstudenten. We gingen naar een nomadenfamilie met de kinderen waar we lunchten. Een schaap werd voor ons geslacht en we konden zien hoe het vlees op traditionele wijze wordt bereid.

En we vierden in Anna Home samen de 15e verjaardag van de oprichting van Anna Home, deelden de feestelijke taart en gaven kleine cadeautjes aan de mensen die van ver kwamen en het leuk vonden om te luisteren en te kijken naar de liedjes, de dansjes, de gedichten en de sportvoorstellingen van de kinderen. En voor we het wisten waren onze vrienden al op de terugweg. We willen jullie allemaal bedanken die al vele jaren samenwerken en de kinderen helpen die de moeilijkste dingen in het leven hebben meegemaakt. Moge je werkende leven altijd vol geluk en succes zijn.

Boldsaikhan

Fai del Bene en het studiefonds

Mirthe en Rob zijn namens stichting Fai del Bene mee geweest met de reis naar Anna Home. Onze goede doelen familie-stichting is vier jaar geleden opgericht. Als jonge, nieuwe stichting hadden we nog weinig kennis en ervaring en het bestuur van stichting All for Children was zo aardig om haar kennis en ervaring te delen met het besturen van een kindertehuis in een (ver) buitenland. Fai del Bene heeft de afgelopen jaren enkele kleine (kindertehuis) projecten kunnen sponsoren maar de wens om een structurele, langdurige samenwerking aan te gaan met een kindertehuis was nog niet ingevuld. Totdat we opnieuw in contact kwamen met All for Children en in het bijzonder het studiefonds van Anna Home; jong volwassenen uit Anna Home die willen en kunnen, wordt de mogelijkheid geboden om in Ulaanbaatar een bachelor studie te volgen, gevolg door eventueel een master. Dit studiefonds sluit erg goed aan bij het geefdoel van Fai del Bene. We zijn in overleg met All for Children gegaan om dit studiefonds ‘over te nemen’. Dit bleek goed te passen in de toekomstplannen van All for Children waarbij een nauwe samenwerking tussen beide stichtingen en Anna Home blijft bestaan. We hebben een overgangsperiode afgesproken om elkaar beter te leren kennen en goede afspraken te maken. De reis naar Mongolië is hier een onderdeel van. In 2023 zal Fai del Bene het studiefonds gaan besturen.

Mirthe en Rob zijn in Mongolië onder de indruk geraakt van de wijze waarop Anna Home bestuurd wordt en de kansen die de kinderen -na een zeer slechte start in hun leven- krijgen. Het lukt All for Children, samen met de directeur Boldsaikhan en de zorgmoeders om een veilige, open (familie) omgeving te creëren voor de kinderen waardoor hun toekomst er enorm veel beter uit ziet. Fantastisch om te zien en ervaren! Ook erg mooi om te zien hoe de jongvolwassen studenten leven, wat hun toekomstvisie is en hoe trots ze zijn.

Wij zien uit naar een langdurige, positieve samenwerking met All for Children en Anna Home, in het bijzonder met de studenten.

Rob en Mirthe Schut

Mijn eerste maar niet laatste bezoek aan Anna Home

Eindelijk was het dan zo ver. Na 2 lange jaren wachten was het weer mogelijk om richting Mongolië te reizen. Voor mij was de reis extra belangrijk, omdat ik in die 2 jaar van donateur naar bestuur ben doorgeschoven. Natuurlijk heb ik vele mooie verhalen van Maarten, Aart en Eveline gehoord over onze werkzaamheden, heb ik Boldsaikhan gesproken en lees ik al geruime tijd de nieuwsbrief, maar Anna Home zelf ervaren was toch wel iets waar ik naar uit keek.

Eenmaal aangekomen in Choibalsan werden we hartelijk ontvangen door de kinderen en de moeders bij het welkomstbord aan de rand van de stad. In Anna Home zelf mocht ik eindelijk ervaren waar de rest van het bestuur al zoveel over gesproken had. De kinderen willen vol trots hun kamer, tekening of ander nieuw gemaakt kunstwerk aan je laten zien en de wat oudere kinderen hebben me na de rondleiding enthousiast uitgedaagd tot een potje volleybal. Hier zijn zij duidelijk beter in dan ik, maar ze waren maar al te behulpzaam om het me te leren. Al snel deden ook de wat jongere kinderen mee en stonden we in een grote cirkel naar elkaar de bal over te spelen. De jonkies werden gewoon op sleeptouw genomen en dat is iets wat mij de rest van de week meer opgevallen is.

Alle kinderen (jong of oud) zijn namelijk als een familie van elkaar. Ook al hebben ze niet allemaal dezelfde ouders, zodra ze in Anna Home komen worden ze opgenomen in het grote gezin. Ze helpen elkaar met klusjes, letten op de kleintjes en zorgen ervoor dat iedereen zich aan de regels houdt. De moeders hebben het hartstikke druk, maar de tieners springen hier en daar bij. Je hoort geen gemor als er een klusje gedaan moet worden, maar het wordt “gewoon” samen opgepakt. Tijdens het eten wordt alles met elkaar gedeeld en zorgen ze er onderling voor dat iedereen met een volle buik naar bed gaat.

De gemoedelijkheid die heerst binnen het grote gezin, is iets wat ik niet had verwacht. Ik had de verhalen wel gehoord, maar dit met eigen ogen zien heeft toch wel iets bij me losgemaakt.  De kinderen hebben allemaal wel een rugzakje, maar worden door Boldsaikhan, de moeders en vooral elkaar opgevangen en ondersteund. Je ziet de glimlach op hun gezichtjes en ze lijken oprecht gelukkig.

Ik ben dankbaar en blij dat ik de mogelijkheid heb gekregen om hen te kunnen helpen via de bestuursfunctie in onze stichting. Ik kan iedereen die twijfelt eindelijk uitleggen dat ik zelf gezien heb dat Anna Home echt het verschil maakt voor de kinderen.

Robert van Schooten

Vol bewondering

Wat een naar bericht ontving ik zo’n drie jaar geleden. Anna Home is afgebrand! Geen wonder, dacht ik, het was een oud gebouw, bijna helemaal van hout en sanitair, elektra en verwarming waren matig, zo niet slecht. Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Vanwege de grote bestuurlijke kracht en een aantal sponsoren kon twee jaar geleden al ‘de vlag op het dak’. Een nieuw Anna Home, veel groter, veel moderner, aangesloten op de stadsverwarming en op het gebied van sanitair en elektra waren verbeteringen aangebracht. Als ik de foto’s van acht jaar geleden, toen ik daar was, vergelijk en de toen gevoelde ‘romantiek’ achterwege laat, zie ik veel meer ruimte, licht en lucht.

Wat blijft is de saamhorigheid, de blijde omgang met elkaar en ook het vanzelfsprekende corvee en dat de ouderen zich bekommeren om de jonge kinderen. Bij de kleine kinderen is er geen taalbarrière. Ze willen aan de hand meelopen en op schoot! Dan kun je samen aan een kleurboek werken, tekenen en papiertjes vouwen. Bij de grotere kinderen volstaat één woord Engels voor tien andere. Ze willen je foto’s zien, ze kijken door je verrekijker en zijn vooral blij dat die mensen uit dat verre Nederland hier zijn, voor hen en met hen.

Met behulp van Boldsaikhan horen we dat ze naar school gaan, de lagere school, de middelbare school en dat dan een keuze gemaakt wordt voor later. Naar een soort MBO of ambachtsschool in Choibalsan voor degenen die kok, bakker, loodgieter, automonteur of timmerman willen worden en naar de hoofdstad Ulaanbaatar voor de kinderen die het in hun mars hebben naar de universiteit te gaan. We waren daar, in hun flat en vol trots toonden ze de behaalde diploma’s.

Als je dat ziet, een kind die kok geworden is, en voor Anna Home kookt, die studenten in hun keurig opgeruimde flat die ze met drie man bewonen en hun diploma’s ziet en hoort van hun idealen, dan ben je onder de indruk…. Vol bewondering en blij dat je in bescheiden mate aan het succes van Anna Home hebt mogen bijdragen.

Joost Paijmans.

Schilderles

Een lang gekoesterde wens ging eindelijk in vervulling, toen ik me kon aanmelden voor een reis naar Mongolië, die door Karen en Maarten Stoffels georganiseerd werd. Ik was al een aantal jaren betrokken om Anna Home financieel te ondersteunen. Als voorbereiding kreeg ik de opdracht om een creatieve activiteit te doen met de kinderen in Anna Home.

Ik had een idee om met mooie kleurstiften met de kinderen te gaan schilderen. Ik had goede ervaringen met “Silky stiften” die drie functies boden: crayons, pastel en watercolour. Ik had ook schilderpapier en kwasten mee genomen

De kinderen waren al plaatjes aan het inkleuren toen we in de ochtend arriveerden. De voorbeelden die ik bij me had, inspireerden die kinderen en ze waren creatief aan het experimenteren, zowel de jongere kinderen alsook de wat ouderen. Fieke en Karen stonden me bij om de kinderen te begeleiden.

In een rustige sfeer ontstonden mooie schildererijen. Karen had stevig papier meegenomen dat ook voor aquareel geschikt was en gauw lagen natte schilderijen op de vensterbanken te drogen. De kinderen werkten heel rustig en geconcentreerd en ondersteunden elkaar. Een ouder meisje had haar schilderijen in een map meegenomen,  mooi werk wat ze al maakte en ze raakte nu ook geïnspireerd.

Al snel werden de werkjes door Boldsaikhan in de gang en in de eetkamer opgehangen. Ik was zeer tevreden met de resultaten en hoop dat de kinderen blijven schilderen. Deze ervaring vervuld me met dankbaarheid.

Sabine Louis

Anna Home 15 jaar!

Op woensdag 13 juli liepen wij, de reizigers uit Nederland, wederom van ons hotel naar Anna Home. Er was die ochtend een zekere spanning voelbaar, vandaag zou er een feestje zijn vanwege het 15-jarig bestaan! In de ochtend hadden de kinderen nog wel een knutselactiviteit en hun Engelse les (in 3 groepen-verdeeld naar leeftijd), maar duidelijk was dat hun gedachten al elders waren, bij een optreden later op de avond. Ondertussen ging iedereen wel aan de slag: de zorgmoeders hadden bloemen en letters uitgeknipt voor een mooi slinger, Joost en Sabine gingen aan de slag om “Anna Home” op de voorgevel te verven, Robert en Boldsaikhan moesten op pad om veel boodschappen te doen, John en Ganbaatar hadden de klus om het balkonhek te verven en de rest bood hand- en spandiensten.

Na de lunch werd nog duidelijker dat er iets feestelijks ging gebeuren: het huis werd geveegd en gepoetst, eten werd voorbereid, de mooiste kleren alvast gepast, de nagels gelakt, muziek uitgeprobeerd. En wij liepen terug naar het hotel om niemand in de weg te lopen.

Toen we om 6 uur terugkwamen stond alles klaar: de zelfgemaakte slingers hingen aan de voorgevel, de stoelen waren klaargezet, en met plastic matten was een kleurrijk podium gemaakt.

Ceremoniemeester was de oudste jongen van Anna Home, Ganzorig, voor deze gelegenheid gekleed in pak. Bij het zien van deze knappe jongeman herken je niet meer het kleine ondervoede kereltje dat Maarten in 2008 heeft opgehaald.

Na een openingswoord van Boldsaikhan begon de feestavond met optredens van de kinderen, met onder andere: een liedje door zus en broer, het ABC door de kleinsten, een energieke dans door de tienermeisjes, en een Taekwondo-demonstratie. Ook was er tijd voor speeches, onder andere van Maarten, waaruit duidelijk werd hoeveel er is bereikt in de afgelopen 15 jaren, wat een goede zorg Boldsaikhan en de zorgmoeders elke dag geven aan de kinderen en aan Anna Home en hoe dankbaar iedereen hiervoor is.

Na de optredens en speeches volgde een heerlijk maal binnen, met pizza, verse (vlees)gerechten en lekkere vegetarische hapjes. En, last but not least, een grote, rijk versierde roze slagroomtaart! Aan Maarten en Karen de eer deze aan te snijden en uit te delen.

Deze avond werd mij wederom duidelijk wat een fijne plek Anna Home is voor de kinderen. Ze hebben een onfortuinlijke start gehad in het leven, maar in Anna Home kunnen ze kind zijn, hun talenten ontplooien, leven in een groot samengesteld gezin. Dat is een veel betere springplank naar hun volwassen leven!

Het was een bijzondere ervaring om hier te zijn en een paar zorgeloze dagen door te brengen met de kinderen, de zorgmoeders en Boldsaikhan. Ik kan alle lezers van deze nieuwsbrief aanbevelen om een volgende keer mee te gaan als er weer een reis wordt georganiseerd.

Pauline en John de Wit