2011 januari

INDRUKKEN VAN EEN NEDERLANDER

Het was een warme middag in September toen “Dokter Maarten” (of “Dokter Mutton” zoals ik het soms versta, maar dat kan aan mijn aangepaste, Mongoolse dieet liggen) mij voor het eerst meenam naar Anna Home; een middag die nog een verrijking voor mijn verblijf in Choibalsan zou gaan betekenen. Ik ben een Nederlandse vrijwilliger voor VSO en mijn opdracht is om hier in het regionale ziekenhuis in Choibalsan een elektronisch patiëntendossier te helpen implementeren. Mooi werk, maar de impact op de bewoners van deze afgelegen provincies is niet bepaald direct zichtbaar. Dat gemis werd ruimschoots gecompenseerd toen ik voor het eerst kennismaakte met de bewonertjes van Anna Home.
Samen met een groep Amerikaanse artsen leerden we de kinderen die nazomermiddag kennen, en we werden overdonderd door hun enthousiasme en openhartigheid. Voor ik het wist had ik twee kinderknuistjes in beide handen die me hun hele huis lieten zien. Buiten werd druk gevoetbald en achter een raar stuiterende rugby-bal aangerend door zowel de Amerikaanse artsen, de kinderen en ondergetekende. Een andere favoriete bezigheid was het lenen van onze camera’s en daar met opvallend veel talent en gevoel voor prachtige foto’s maken.
Sinds dat eerste bezoek ben ik regelmatig teruggekeerd naar mijn nieuwe vriendjes in Anna Home. Op verzoek van Maarten en Boldsaikhan zijn we een projectje gestart om wat meer uit de vijf computers te halen die de kinderen ter beschikking hebben voor hun huiswerk. De apparaten werden geplaagd door vele virussen en stonden vol met spelletjes. Samen met Boldsaikhan heb ik toen besloten de computers te voorzien van Edubuntu, een besturingssysteem (zoals Windows) dat veel stabieler en virusvrij is, maar bovenal een schat aan educatieve software bevat. In plaats van de politie te ontvluchten in een bolide op de Scheveningse boulevard, verwonderen de kinderen zich nu over een digitale wereldbol, een breed scala aan taal- en rekenspelletjes, typcursussen en vele andere leuke toepassingen voor kinderen.
Inmiddels is de winter ingevallen en is buitenspelen geen langdurige bezigheid meer. Toch hoefde ik me geen moment te vervelen binnen, en kon ik me verbazen hoe snel kinderen leren tellen in het Frans, Engels en Nederlands. Toen ik een paar weken geleden onaangekondigd binnen kwam vallen, waren ze allemaal druk in de weer met het verplaatsen van meubilair. Met slechts één vuurplaats (om te koken én te verwarmen) lukte het niet meer om het hele huis goed te verwarmen, dus werden de werkplaats – die beter geïsoleerd is – en een slaapkamer van functie gewisseld. Ook zijn er nieuwe hekken en een nieuwe ger op het terrein geplaatst, als transition home voor twee oudere meiden, zodat er meer plaats vrij is gekomen voor het gezinnetje waar Karen in de vorige nieuwsbrief over berichtte.
Zoals eerder gezegd beleefden de kinderen van Anna Home veel plezier aan het maken van foto’s. Eén van de Amerikaanse artsen heeft daarom bij terugkomst in de VS het initiatief genomen om ze van een eigen camera te voorzien, waarmee ze hun kijk op Anna Home en de wereld om hen heen vast kunnen leggen. Wederom leverde dit een serie prachtige plaatjes op en hiervan zijn een kalender en andere foto-artikelen gemaakt die online besteld kunnen worden. De opbrengst komt ten goede aan Anna Home.
Op deze manier zijn de kinderen in staat gesteld om zelf wat extra inkomen voor Anna Home te genereren, en dat heeft een mooi bedrag opgeleverd voor het huis.
Al met al vond ik het een voorrecht om op deze bescheiden wijze een steentje bij te dragen aan Anna Home. Mijn tijd in Mongolië zit er inmiddels bijna op, maar wat ik zeker nooit zal vergeten zijn de gulle lachjes en warme begroetingen van kinderen die een slechte start hebben gekend, maar nu een warm thuis hebben gevonden in Anna Home, een springplank naar een beter leven.
Vincent Klein Breteler

ANDER NIEUWS

Twee kinderen zijn vertrokken uit het huis, Otgontenger en Erdenebayar. Beiden zijn teruggegaan naar hun eigen ouders. Ze hebben allebei vanaf het begin (2007) in Anna Home gewoond. Zoals we schreven in de vorige nieuwsbrief hadden we tijdelijk een te groot aantal kinderen in huis. Het totale aantal is nu weer terug naar 26.
Boldsaikhan heeft op de nationale televisiezender TV9 een prijs gewonnen als “Held van Mongolië”. Hij is met vier kinderen naar Ulaanbaatar gereisd om op TV die prijs te ontvangen en te vertellen over Anna Home. Dit nieuws is nog zo vers dat verdere details ontbreken, maar hopelijk kunnen we er in de volgende nieuwsbrief nog op terug komen.
De ouders van Olivia waren zo blij met de geboorte van hun dochter, dat ze ook anderen blij wilden maken. Ze kozen daarvoor de kinderen van Anna Home. Ze maakten voor ons een klein filmpje dat te zien is door hier te klikken.
Misschien is het een goed idee om dit in uw kennissenkring wat bekendheid te geven?
Maarten