2020 januari

De opening van nieuw Anna Home

Het is 29 januari 2020, het vriest zo’n 15 graden, kinderen en personeel, ex-bewoners, studenten en veel notabelen van Choibalsan stellen zich op voor het nieuwe huis. En wij ook, vijf Nederlanders en een Amerikaanse, die erbij willen zijn. Met achter ons ballonnen en strikken knippen we het lint door: OPEN!

Zeven maanden en 20 dagen na de brand staat er een huis met twee verdiepingen en een grote zolder, met zes slaapkamers, een keuken, een grote kamer voor huiswerk, computers en TV kijken, met douches en wc’s en met een balkon. Het is binnen lekker warm dankzij de stadsverwarming, er komt water uit de kraan en overal zijn mooie kleuren. De keuken is prachtig, er werkt nu een kokkin. Er is geen open vuur meer maar een elektrische kookplaat, dus is het er veel veiliger. Hij is goed schoon te houden o.a. dankzij tegels op de vloer.

Vanuit het huis kan je de school zien liggen waar nu bijna alle kinderen heen gaan. Moesten ze vroeger een half uur lopen naar school, nu zijn het twee minuten. Bedenk daarbij hoe het is om als vijfjarige, om 5 uur ’s middags, dus in het donker, met je rugzakje door temperaturen tot -30 aan toe naar huis te lopen. Ze hoeven trouwens nu helemaal niet naar school, want de overheid heeft alle scholen en universiteiten in heel het land gesloten vanwege het Coronavirus, en niet zo maar eventjes, maar zes weken lang!

De brand was een ramp, maar dat geschreven hebbende, het resultaat is een zegen!

De kosten zijn nu voor een heel groot deel gedekt, we missen nog een kleine € 7.000. Voorlopig kunnen we dat dekken met de reserves die we voor de exploitatie hebben, maar dan teren we in op ons heel beperkte vermogen dat ervoor moet zorgen dat we onze hulp kunnen blijven bieden. Dus we zoeken nog een oplossing …..

.

.

Twee van ons kwamen voor het eerst in Mongolië. Fieke Smit is één van hen. Zij schrijft:

Kennismaking met de kinderen

Bijzonder om voor het eerst de kinderen van Ana Home te ontmoeten. En wat een mooi gebouw is hier in korte tijd neergezet! Met zonlicht overal. Ruimte. Muren geschilderd in vriendelijke kleuren. Kinderen wijzen trots hun eigen bed aan; er slapen 4 kinderen per kamer, en in elke kamer staat een tafel om aan te zitten.
Tijdens deze dagen leren we elkaar wat meer kennen. De kleine Ankhzaya, 2 jaar jong en pas 2 weken in Anna Home, heeft daar geen moeite mee. Ze hopt kusjes uitdelend van arm naar schoot. Kinderen nodigen ons uit tot klapspelletjes. De 7-jarige Aminerdene en Uranzaya, stralend in hun Frozen-jurkjes, zeggen alvast het versje op dat ze op de opening mogen voordragen. Het koortje oefent de liedjes. Kleine Odsaikhan, 4 jaar, lijkt soms moeite te hebben om zijn draai te vinden, of op positieve manier aandacht te vragen. In de loop van de dagen komt hij wat los, en springt graag in de armen van volwassenen. Hij straalt bij de extra aandacht tijdens een balspelletje.

We brengen een aantal uren door in de speelkamer met een relaxte bank, behaaglijk kleed op de vloer en kastjes met nieuw aangeschafte spelletjes. De kinderen vinden het leuk om die samen te ontdekken; al snel krioelt de kamer van spelende en bouwende kinderen. In opvallend goede harmonie, geruzie heb ik niet gehoord of gezien.

De 14-jarige Anudari wil heel graag puzzelen, de makkelijke graag. Ze heeft leerproblemen. Telkens opnieuw wil ze de puzzels doen en ze is blij wanneer het haar (toch steeds sneller) lukt. Kleine Ankhzaya lijkt zich snel te ontwikkelen; ze is al zindelijk, kan zich zelf aan-en uitkleden. Nu begint ze woordjes te zeggen. Met puzzeltjes heeft ze heel snel door hoe je moet sorteren (naar vorm, kleur of grootte). Sterk slim meisje….

Intussen zijn grotere kinderen bezig met corvee in de gezellige woonkeuken (afwassen, eten helpen koken, thee zetten), ook daar hangt een rustige sfeer. Het valt me op hoe de kinderen elkaar helpen. Ik zie de ernst in hun blik, en meen het verlangen te zien om zich aan narigheid van het verleden te ontworstelen, samen met al deze “broers en zussen”.

Tot zover Fieke. Zij schrijft over Ankhzaya, een heel klein meisje met een bijzondere voorgeschiedenis. Over haar schrijft Boldsaikhan:

Ankhzaya

Ze is twee jaar oud. Begin januari vond de politie haar, op aanwijzingen van buurtbewoners, alleen in een onverwarmde ger. De politie vond uiteindelijk haar moeder. Ze had haar kind achtergelaten onder de hoede van een tante, maar die was ook maar vertrokken. Het is niet onwaarschijnlijk dat alcohol weer een belangrijke rol speelde. Gelukkig waren ze er op tijd bij, ze was nog niet doodgevroren. Inmiddels heeft moeder gevraagd of wij voor haar willen zorgen, zij kan het niet. Dat doen we natuurlijk, ook al is ze eigenlijk veel te jong voor ons huis.