2017 december

We waren weer in Anna Home! Aart Sliedrecht en ik. Het was geweldig de kinderen terug te zien. Er zijn er nu 23 in het huis en drie in het doorgangshuis. Drie kinderen zijn recent vertrokken en één meisje is gekomen. Terwijl wij er waren werd Boldsaikhan op school alweer aangeschoten over twee meisjes die opvang nodig hebben. Misschien komen zij de komende dagen in huis wonen.

We zagen hoe de groten de kleinen helpen, met aankleden tegen de bittere kou (pet goed over de oren, dikke das aan, handschoenen!), met huiswerk en met al die dingen die kleine kinderen nog moeten leren. Er zijn er vier van zes jaar oud en die moeten zich zien te redden in de grotemensenwereld. Het is spannend om te zien hoe die kleintjes zich op school zonder enige angst door de meute medeleerlingen wurmen, die tot 18 jaar aan toe zijn. Jas in de luizenzak en het juiste lokaal inlopen.

De kinderen hebben het veel drukker dan vroeger: er zijn nu ’s avonds danslessen op school, er zijn sporttrainingen en dan is er ook nog Zaya, de kunstenares die tekenles geeft, voor onze kinderen gratis! Ze organiseerde een tentoonstelling in huis van de producties van onze kinderen. Ze is één brok enthousiasme.

Erg leuk ook waren de ontmoetingen met oud bewoners. Eerst in UB en later in Choibalsan met vier jonge moeders. En dan merk je zo goed waarom Anna Home bestaat. Deze acht mensen staan volledig op eigen benen. Die hebben geen hulp meer nodig!

.

.

Beloftes voor de toekomst

(Bijdrage van Aart) Als je een paar dagen in Anna Home bent, is er tijd om te kijken naar wat er zoal buiten de veilige muren van Anna Home met de jongeren gebeurt.

Samen met de teacher Bolortuya  ga ik naar een paar scholen in Choibalsan. De scholen zijn in de jaren 70 gebouwd en zien er redelijk modern uit. Het leuke is: de sfeer in school is het net als bij ons: rennende, spelende kinderen; gevlieg op de trappen; met elkaar in kleine groepjes staan rond de smartphone. Dan denk je, o ja: hier groeien de kinderen uit  Anne Home op (wellicht het grootste gezin uit Choibalsan). Samen met vriendjes en vriendinnetjes leren ze zich wegwijs maken in de samenleving van Choibalsan, net zoals mijn kleindochter Rosalie in Woerden!

Er is discipline in de klas: leerlingen keurig in het uniform, boekje voor de neus, de juf  geeft opdrachten en leerlingen die luisteren en aan het werk zijn… of zou het toch ook een keer misgaan: opstand in de klas? Ik heb het niet meegemaakt toen ik de foto’s van Ganbaatar, Altantulga, Ganzorig en Anu maakte. Ze voelden zich even ‘de filmster’ van hun klas.

In Anna Home hebben Maarten en ik met de oudste kinderen gesproken. Wat zijn je toekomstdromen en wat wil je graag gaan studeren?

Ganbaatar (2000) is op school goed in Engels en Mongoolse taal. Hij wil internationale betrekkingen studeren aan de Humanity University.

Altantulga (2000) is op school goed in IT, hij houdt van computers. Hij speelt volleybal. Hij wil graphic design studeren in Ulaanbaatar van 2018 tot 2021.

Ganzorig (2003)  wil later naar de officiersopleiding van het leger. Hij moet nog naar school tot juni 2022. Zijn plannen zijn nog niet concreet, hij is ook nog erg jong. Hij doet aan voetbal en basketbal. Hij is op school goed in wiskunde.

Als je hen zo  in het dagelijks leven meemaakt, dan besef je hoe belangrijk de voorbereiding op een zelfstandig leven na Anna Home is.

Ganbolor, een nieuw meisje

Zes jaar is ze pas. Haar ouders zijn uit elkaar. Moeder is weg, vader zorgde voor haar. Maar dat lukte niet meer omdat hij alles wat hij had verkocht heeft om zijn oudere dochter van 18 geneeskunde te laten studeren. Nu moesten vader Ganbold en zijn kleine dochter zwerven van huis naar huis. Zij kon niet naar school, hij had geen werk. Anna Home bood de oplossing voor haar en zelfs voor haar vader: hij kan er een half jaar werken als guard, waarmee hij het minimumloon verdient (ongeveer € 100 per maand).

 

Wij wensen u het allerbeste toe voor het volgende jaar. Mocht u overwegen om donateur te worden, aarzel dan vooral niet. Een Euro per dag helpt ons enorm, als u het tenminste een tijdje volhoudt.

Maarten