2015 december
Hassan in Anna Home
Er zijn vergevorderde plannen om Anna Home iets uit te breiden. Niet om meer kinderen te kunnen opnemen, maar om ze iets meer privacy te geven en om wat flexibeler te zijn in de verdeling van bedden voor jongens en voor meisjes. Toen een paar maanden geleden ineens een paar meisjes tegelijk in het huis kwamen wonen, moesten de drie slaapkamers worden herverdeeld. En dat is niet leuk! Ter voorbereiding van de bouw is Hassan naar Choibalsan geweest. Hij is de bouwkundige die in 2009 de vorige verbouwing heeft begeleid vanuit de Stichting Colour4Kids.
Hassan schrijft over zijn ervaringen in oktober:
Terugkeer naar Anna Home na 6 jaar
Het was begin augustus dit jaar toen Maarten mij mailde met zijn verhaal over de verbouwing van Anna Home en mij verzocht om hen daarmee te helpen. Ik had veel op de planning staan op mijn werk en ook voor Colour4kids maar ik twijfelde geen moment en gaf gelijk mijn ja. Ik wou graag een bijdrage leveren aan een verbetering van de levensomstandigheden van de kinderen in Anna Home.
Gelijk daarna hadden wij een vergadering met onze architect Gert-Jan om het ontwerp en de technische zaken te bespreken. Tijdens dit overleg stelde ik voor om ter plekke een inventarisatie te doen. Dit doen wij bij stichting Colour4kids bijna bij alle projecten. Hiermee kunnen wij de projecten veel efficiënter begeleiden. Gelukkig ging het bestuur van All for Children hiermee akkoord.
Zodoende stapte ik op 28 oktober op het vliegtuig en ging na 6 jaar weer terug naar Mongolië. De reis ging vrij soepel. Na 18 uur kwam ik Ulaanbaatar aan waar Boldsaikhan en twee van de jongens van Anna Home op mij wachtten. Een bijzonder moment om hen terug te zien.
De dag daarna vertrokken wij met de auto naar Choibalsan. De reis met de auto duurde te lang vanwege autopech die wij onderweg kregen. Het was een indrukwekkende reis in de steppen van Mongolië. Bijna de helft van de weg was onverhard en er waren helemaal geen verkeersborden. Ondanks dit alles bereikten wij onze bestemming in 18 uur tijd. Een afstand van 650 kilometer.
Ik logeerde bij Boldsaikhan thuis. Dit was ook een bijzondere ervaring voor mij. Gedurende een week kreeg ik een sterke band met de familie. In het bijzonder met het jongste kind van de familie, Ami. Ik leerde Mongoolse gewoontes en kon ook hier en daar de familie helpen als het nodig was. Een zeer gastvrije familie die ik erg mis.
Een aantal uren na mijn aankomst gingen wij naar Anna Home. Ik kon niet wachten om de kinderen weer te zien. De ontmoeting was zo ontspannen alsof wij elkaar gedurende de 6 jaar vaker gezien hadden. De kinderen kenden mij vrij direct. Dat gaf mij een goed gevoel. Ik trakteerde hen op pepernoten en chocola die ik uit Nederland meegenomen had. Zij vonden het heerlijk. Ik kon mijn ogen niet geloven dat zij zo gegroeid waren. Ik was zeer blij toen ik zag dat de kinderen zo goed terecht waren gekomen. Een compliment voor All for Children en het personeel van Anna Home, in het bijzonder directeur Boldsaikhan.
Vanaf de tweede dag begonnen Boldsaikhan en ik met het uitzoeken van de aannemers en de gesprekken over de verbouwing. Ik ging ook achter de informatie aan over zonne-energie en het gebruik daarvan voor Anna Home. Dit was een intensief traject met op sommige dagen urenlange gesprekken. Het resultaat was bevredigend. Ik kreeg op tijd, voor mijn vertrek de informatie die ik nodig had om het bestuur van All for Children en onze architect Gert-Jan een goed advies te kunnen geven.
Ik kijk terug met een goed gevoel op mijn reis en ga graag terug voor het realiseren van wat het bestuur van All for Children kiest.
Tot zover zijn verslag. We zijn nu hard aan het puzzelen wat de beste oplossing is; die moet ook nog haalbaar zijn.
Agaa egee
Lizzie, de Peace Corps vrijwilligster die zoveel doet voor Anna Home, schrijft over haar nieuw initiatief:
Agaa Egee is een mentor programma dat in 2011 werd gestart in Ulaanbaatar. Het koppelt oudere kinderen in weeshuizen aan volwassen mentoren om hen voor te bereiden op volwassenheid. Nu is het programma aangepast in veel provincies en wordt het gebruikt in scholen voor middelbaar en beroepsonderwijs in heel Mongolië. Het doel van ons Agaa Egee programma is om de jongere kinderen in Anna Home te koppelen aan studenten van het lokale Polytechnic College. De studenten zijn gemotiveerde, vriendelijke en enthousiaste mensen, positieve rolmodellen voor de kinderen van Anna Home. Elke student is gekoppeld aan een kind om het hele jaar mee te werken, om de kinderen te steunen en aan te moedigen in hun sociale ontwikkeling en op school. Door middel van lessen over het leven die de studenten de kinderen geven, leren zij over het belang van eigenwaarde, positieve communicatie, vriendschappen, besluitvorming en meer. De mensen van het Agaa Egee programma komen eenmaal per week in Anna Home bij elkaar waar de kinderen één op één gesprekken met hun mentor hebben, groepslessen en interactieve creatieve activiteiten. De studenten en de kinderen zijn erg enthousiast over deelname aan dit programma en zijn al begonnen zinvolle vriendschappen te ontwikkelen. Ze zijn een prachtige groep jonge mensen die helpen om het belang van emancipatie van de jeugd in hun gemeenschap te bevorderen.
Nieuws van Boldsaikhan
Bayrtsetseg is met haar team kampioen geworden in de basketbal competitie. Ze is geweldig goed in sport. Ze is pas sinds heel kort in Anna Home, maar ze heeft haar plek al gevonden. Ze helpt goed mee in huis.
Het plaatselijke bedrijf MAK wilde meehelpen de kinderen warm en blij te maken: ze gaven ons een vrachtwagen vol met steenkool cadeau!
.
.
Al jaren is er in de bibliotheek een Engelse Club. Jongeren uit Choibalsan ontmoeten daar vrijwilligers van Peace Corps. De voertaal is Engels, zodat ze die taal goed kunnen leren. Zij zijn in Anna Home geweest om verhalen te vertellen, spelletjes te doen en speelgoed te geven.
.
.
Reis naar Anna Home
In juli gaan ongeveer 12 mensen naar Anna Home. Kijken naar het huis, feest vieren na 10 jaar bestaan en samen met de kinderen Naadam vieren, het nationale feest met paardrijden, worstelen en boogschieten. Er zijn nog een paar plaatsen over voor wie dit leuk vind. We willen met maximaal 15 mensen gaan. Na zes dagen Choibalsan gaan we, in groepjes of gezamenlijk, een ander deel van het land bekijken. Het ziet ernaar uit dat de Gobi woestijn een van de bestemmingen zal zijn. Sommigen gaan daarna per trein van Ulaanbaatar naar Moskou.
Het verhaal van de zeester
Een van onze donateurs stuurde laatst dit leuke verhaal, omdat hij het zo van toepassing vond op wat wij met zijn allen doen voor Anna Home:
Op een dag liep ik op het strand. In de verte zag ik een klein jongetje dat zich iedere keer bukte, iets opraapte en in de zee wierp. Omdat ik stevig doorliep haalde ik na verloop van tijd dat jongetje in. Hij bukte zich weer, raapte een zeester op en gooide deze in de zee. Het strand was bezaaid met duizenden zeesterren. Als ze op het strand blijven liggen en niet meer in de zee terecht komen, gaan ze dood. Maar er was geen beginnen aan. Het strand was wel honderd kilometer lang en overal, zover je kon kijken, zag ik gestrande zeesterren. Ik werd nieuwsgierig naar het jongetje dat zich blijkbaar niets aantrok van het feit dat het er zoveel waren. En ik vroeg hem: “Waarom doe je dit? Het strand is minstens honderd kilometer lang en er zijn duizenden zeesterren. Het maakt toch geen verschil of je er een paar teruggooit of niet?” Het jongetje keek me lang aan en zei: “Maar voor deze ene maakt het verschil,” en hij liep verder en gaf weer een zeester terug aan de zee. En ik leerde die dag zoveel van dit jongetje. Hoe lang of hoe kort je ook leeft, hoe veel of hoe weinig je kunt doen, dat ene gebaar is van betekenis en verandert het leven van zoveel mensen. En met dit ene gebaar raakte dit jongetje onuitwisbaar in mijn bestaan.
Maarten