2016 augustus

10 jaar zorg voor kinderen

In 2006 begon Boldsaikhan te zorgen voor kinderen die aan hun lot waren overgelaten. In die zomer ontmoette ik hem voor het eerst. Tien jaar alweer!! Dat was voldoende reden voor een feestje en negen donateurs gingen mee. Onder leest u wat zij van Anna Home vinden. U zult in elk van hun verhalen het woord “warm” tegenkomen. En ja, deze nieuwsbrief is veel te lang, maar het was ook zo leuk!

boek 2016 boek 2016 2

allemaal

Verbouwing

kachelTer gelegenheid van het tweede lustrum is het gebouw uitgebreid. Niet om meer kinderen te kunnen opnemen, maar om de 25 kinderen wat meer ruimte en privacy te geven. Onder de deskundige leiding van Hassan hebben we er twee slaapkamers bijgemaakt en hebben we de verwarming verbeterd. Hassan, van de Stichting Colour4Kids, was al eerder naar Anna Home gereisd, ten tijde van de vorige grote verbouwing. Het resultaat is prachtig en de kinderen zijn heel gelukkig met de extra ruimte.

nieuwbouw nieuwe kamer

Het feest

Overdag vierden we gezamenlijk Naadam (de “Koningsdag van Mongolië”) met zijn paardenraces, worstelen en boogschieten. Op de eerste avond van dit tweedaagse feest was er de lustrumviering. Speeches, medailles, liedjes en dans. Het afscheid van Lizzie, die twee jaar geweldig goed werk gedaan heeft. En het fotoboek, dat we hebben gemaakt om niets van die 10 jaar te vergeten. We maakten ook een dagtocht naar een nomadenfamilie om te spelen, om paard te rijden en om met zijn allen op traditionele wijze een heel schaap op te eten. Ze waren zo moe op de terugweg dat sommigen op mijn schoot in slaap vielen.

Deze foto’s vertellen meer dan ik kan opschrijven.

Naadam (2) Naadam (1)

optreden (1) optreden (2) optreden (3) optreden (4)

Ganbat en Tojil afscheid Lizzieschaap (1) schaap (2) schaap (3) schaap (4) schaap (5)spelen (2)

spelen (1) spelen (4)spelen (3)moe

 

De indrukken van Liesbeth en Willem

WillemAl vanaf de start steunen wij vanuit Nederland Anna Home. Aangestoken door het enthousiasme en de gedrevenheid van Maarten en Boldsaikhan. Het 10-jarig bestaan grijpen wij aan om zelf eens naar de kinderen en hun Anna Home te gaan. Na een tocht door het prachtige Mongolië komen we eind juli in Choibalsan aan.

De eerste kennismaking; een groep nieuwsgierige, nog wat schuchtere kinderen wacht ons op. Al snel ontdooien de pretoogjes en wordt er druk gepraat in het voor ons onverstaanbare Mongools. Met handen en gebaren, een lach en soms wat Engelse woorden begrijpen we elkaar prima. De kleintjes nemen ons bij de hand en willen ons van alles laten zien. De groteren voelen zich duidelijk heel verantwoordelijk en proberen het gesprek aan te gaan.

Hoe moeilijk voor te stellen dat zij, sommigen nog maar kort geleden, onder erbarmelijke omstandigheden moesten (over)leven!

kinderen (1)De kinderen leiden ons trots rond in hun Anna Home, een kleurrijk huis dat recent is uitgebreid. Kinderen hebben per leeftijdsgroep een eigen slaapkamer. Elk kind heeft een eigen kastje gekregen, waar het zelf de sleutel van bewaart; dat is privé! Opvallend hoe harmonieus ze met elkaar omgaan, weinig geruzie, alle leeftijden door elkaar, groot helpt klein (en voedt een beetje op zoals in elk groot gezin). Aan de lange tafel zijn we samen druk met spelen, puzzelen, haken, lachen en zingen. Een huiselijke en warme sfeer. Een compliment voor Boldsaikhan en zijn team!

Onderhoud aan het huis blijkt wel een blijvend aandachtspunt; nuttig dat Maarten jaarlijks probeert langs te gaan om daarover mee te denken.

Het 10-jarig bestaan wordt gevierd met zang, een zelf gemaakte film, opvoeringen, mooie kleding van de kinderen, lekker eten. Samen met speeches en de uitreiking van een speciaal door Maarten gemaakt ‘10 jaar Anna Home’ fotoboek is het een heel bijzondere avond.

Na drie dagen sluiten we ons bezoek af met heerlijk eten dat alle kinderen samen voor ons hebben gemaakt! Het was hartverwarmend en onvergetelijk om zelf te ervaren hoe de kinderen in Anna Home veilig en met zorg op kunnen groeien naar ieders eigen toekomst.

Zo zagen Lies en Henk de kinderen

HenkIn de nieuwsbrieven schrijft Maarten regelmatig over de gang van zaken in Anna Home. Maar hoe is het als je zélf de kinderen en de leiding ontmoet? Hartverwarmend!

We ontmoeten de kinderen tijdens het jaarlijkse feest Naadam; in hun eigen Anna Home en bij een gezamenlijke dag bij een nomadenfamilie. En niet te vergeten tijdens de viering van het 10 jarig jubileum van Anna Home, waar onze reis om begonnen is. Bij het jubileum en ook bij gezamenlijke maaltijd in Anna Home genieten we van voordrachten, liedjes en toespraakjes van de kinderen. En tenslotte zwaait een bus vol kinderen ons uit op het vliegveld, met knuffels en het uitwisselen van email adressen.

LiesDe kinderen zijn vrolijk, beleefd, hartelijk en opvallend openhartig. Zo kan het gebeuren dat je ‘s avonds op weg naar het hotel arm in arm begeleid wordt door 2 meisjes, die nog even de stad in gaan. Het voelt als één grote familie, waar de grotere kinderen voor de kleintjes zorgen, en waar iedereen meewerkt met koken, tafel dekken, hout hakken etc. Een vaste vader- en moederfiguur, Boldsaikhhan en Baigal vormen beiden al 10 jaar de onmisbare basis van Anna Home, voor continuïteit, ritme, discipline en geborgenheid.

Een paar oud-bewoners, die in de hoofdstad werken of studeren komen terug met de Naadam vakantie naar huis! Vier jonge vrouwen zijn present bij het jubileum; bewoners uit de beginjaren van Anna Home! Ze zijn een voorbeeld waar de kinderen zich weer aan spiegelen.

De kinderen gaan naar school, hebben toekomstplannen, willen loodgieter worden of willen gaan studeren of topsporter worden. Wat een winst! En wat een veerkracht zit er dan in mensen.

oud bewoners

Het project blijft afhankelijk van financiële steun uit Nederland, België etc, ondanks vele pogingen om de lokale bestuurders (meer) over de brug te laten komen. Maar het is elke cent meer dan waard. Wat was dit bezoek een belevenis!

Priscilla en Jeroen in Anna Home

PriscillaWij hebben ook het voorrecht gehad om Anna Home te mogen bezoeken en kennis te mogen maken met de kinderen van dit huis. Wat een dotjes. Allemaal. Stuk voor stuk om in te pakken met een grote strik erom en mee te nemen naar huis. Ware het niet dat deze kinderen de indruk maken zeer gelukkig met elkaar te zijn en met veel liefde en plezier op te groeien binnen de veilige muren van Anna Home. Wij waren zeer onder de indruk. Wij hebben met eigen ogen kunnen zien wat Maarten en consorten betekenen voor hen. Het beschrijven van de geweldige ontvangst, het feest, het uitje en het diner met de burgemeester laten wij aan anderen over.

De warmte en liefde konden we voelen en bij deze benoemen. Anna Home ga nog lang zo door. Dank voor de geweldige ervaring.

Impressies van Ton

kinderen (2)Een heel warm gevoel kreeg ik van al die kinderen en de sfeer die het huis uitstraalt. Het is bijzonder hoe relaxed en natuurlijk de kinderen met elkaar omgaan, de kleintjes worden aan de hand genomen en in de gaten gehouden door de grotere. Ze respecteren elkaar zoals ze zijn. Als er een zich wat terugtrekt is dat prima.

.

.

kinderen (3)Ook leuk is het om te zien dat ze met zijn allen werken aan het huis (schilderen, timmeren, onderhoud waterpomp) en er ook trots op zijn. Iedereen helpt mee met koken, opruimen en het feest organiseren. Ze zijn denk ik hun schoolgenoten vooruit, volwassener dan andere kinderen van dezelfde leeftijd. Het samen delen lijkt heel natuurlijk, bijzonder om te zien.

Goed hoe de dagelijkse leiding rust uitstraalt en fantastisch voor ze zorgt. Al realiseer ik me dat het niet altijd gemakkelijk zal zijn en er af en toe nadrukkelijk wel opgetreden moet worden. Ik vond het mooi om mee te maken hoe blij ze met jou zijn, en te zien hoe natuurlijk de kinderen met jou en Karen omgaan en vice versa!

Studies

U weet misschien nog dat een van “onze” jongens rechten studeert in Ulaanbaatar. Hij begint rond deze tijd aan zijn vierde en laatste jaar. En dan wordt hij advocaat!

Inmiddels heeft Khurelbaatar gemeld dat ook hij graag universitair wil studeren en Boldsaikhan vertrouwt erop dat hij dat ook kan. Wij kennen hem al sinds 2007, een van de eerste bewoners dus.

Khurelbaatar

Inmiddels is hij 21. Hij heeft toelatingsexamen gedaan, en dat ook gehaald, voor de studie Graphic Design. Ontwerpen met computers, een studie van vier jaar. Een deel van de financiering van zijn studie hebben we inmiddels (in Nederland) gevonden. Mocht u zin hebben om hem te sponsoren, dan stuur ik u op verzoek graag het hele verhaal toe.

Maarten